بهترین روش انتقام حمله به کنسولگری ایران در سوریه

اولاَ معطوف کردن تمرکز رسانه ها بر موضوعی جدید با هدف کمتر شدن فشار رسانه ها و عدم تمرکز آنها به موارد متعدد نقض حقوق بشری در جنگ غزه که اجماع افکار ملت های مختلف و حتی غربی در خطاکار بودن این رژیم سبب کاهش مقبولیت این رژیم در عرصه بین الملل می گردد و زمینه را برای گرفتن تصمیم واحد علیه این رژیم میسر میکند.

دوماَ اقدامات تلافی جویانه جمهوری اسلامی ایران همیشه بر مبنای اصول اسلامی بوده است و اصل مقابله‌به‌مثل در برابر تجاوز بیگانگان همواره یکی از اصول و دکترین دفاعی محور مقاومت بوده است. لذا طراحان این اقدام تعرضی پیشبینی کرده اند که حمله به کنسولگری ایران در خاک سوریه منجر به اقدام متقابل ایران علیه سفارت یا کنسولگری اسرائیل در خاک کشورهای دیگر خواهد شد و این کار باعث تیره تر شدن روابط ایران با کشور میزبان کنسولگری یا سفارت این رژیم میشود که با ایجاد تنش جدید و احتمالاَ تلاش خواهند کرد با باز شدن جبهه جدید بتوانند اهرم فشاری برای عدم حمایت ایران از جبهه مقاومت باشند.

سوماَ باید توجه داشت درصورت عدم پاسخ ایران به این تعرض، اسرائیل گام بزرگتری برای ترورهای بعدی برخواهد داشت و از طرفی جبهه مقاومت در نتیجه انفعال ایران در مقابل این رژیم دچار ضعف اعتمادبنفس از ناحیه حامی اصلی خود خواهد شد و این خود نتیجه ای جز کاهش توان عملیاتی جبهه مقاومت نخواهد داشت و غایت این امر یعنی هموارتر شدن مسیر ماشین جنگی اسرائیل برای کشتار و تجاوز بیشتر.

چهارم اینکه درصورت حمله مستقیم ایران به سرزمین اشغالی فلسطین، این رژیم منحوس میتواند از طریق بمب های هدایت دور توسط هواپیماهای جنگی خود به پایگاه ها یا تاسیساتی از ایران حمله کند و هرچند این اقدام باعث تقابل آتش و آسیب شدیدتر این رژیم خواهد شد اما هیمنه ی عدم توانایی یک ارتش منظم برای حمله مستقیم به ایران زیر سوال میرود.

با این توضیحات بهترین راهکار مقابله به مثل را میتوان اینگونه جمع بندی کرد: ایران در کنار مجازات اقدام متجاوزانه اسرائیل به دنبال انتقامی هست که افکار عمومی داخلی و خارجی با انجام آن قانع به توان کافی ایران برای دفاع کامل از خود شوند. قانع شدن به این معنا که این انتقام جنبه پنهان مانند گذشته نخواهد داشت و افکار عمومی ابعاد و چگونگی آن را اطلاع پیدا خواهند کرد.  نخست باید در نظر داشت حمله مستقیم به سفارتخانه های این رژیم در کشورهای دیگر اشتباه است و هزینه زیادی برای کشور دارد و باید حمله مستقیم به سرزمین فلسطین اشغالی باشد و حمله به سفارتخانه های این رژیم میبایست توسط جبهه مقاومت در سراسر دنیا انجام شود نه توسط خود ایران، از طرفی با توجه به اینکه این رژیم دارای ۱۲ پایگاه هوایی اصلی است شامل: فرودگاه بین‌المللی بن گوریون  که محل استقرار پایگاه اسکادران ۲۷ نیروی هوایی ارتش اسرائیل است، پایگاه هوایی حاتسور،  پایگاه هوایی رامون،  پایگاه هوایی نواتیم،  پایگاه هوایی پالماخیم،  پایگاه هوایی رمت داوید،  پایگاه هوایی دوو،   فرودگاه بین‌المللی حیفا که بعنوان پایگاه هوایی نیز استفاده میشود،  پایگاه هوایی عوودا، پایگاه هوایی سدوت میخا و پایگاه هوایی تل نوف که میتواند از اهداف احتمالی حمله انتقامی ایران باشند.

مهمترین پایگاه هوایی رژیم اسرائیل پایگاه پالماخیم می باشد که دارای کارکرد چندگانه مانند تاسیسات پرتاب موشک های فضایی، پهبادها، آزمایش موشک ها، یگان های اطلاعاتی و عملیاتی،… است و نقش محوری در بین سایر پایگاه ها دارد و حتی محل استقرار اسکادران هواپیماهای F35  این رژیم  است لذا درصورتی که این پایگاه باید در صدر توجه حملات اولیه باشد میتواند بخش اعظمی از توان هوایی این رژیم در حملات بدوی کاهش دهد. قدرت نظامی و تهاجمی رژیم اسرائیل وابستگی شدیدی به نیروی هوایی آن دارد و همچنین از نظر پدافندغیرعامل، کوچک بودن خاک فلسطین اشغالی سبب آسیب پذیری شدید این رژیم شده است و درصورتی که تمام ۱۲پایگاه هوایی این رژیم مورد توجه و حمله جبهه مقاومت و ایران قرارگیرد رژیم اسرائیل نمی تواند از تمام ظرفیت هواپیماهای جنگی و پایگاه های هوایی خود برای اقدامات تلافی جویانه در سطح وسیع استفاده کند. از طرفی ممکن است از دست دادن بخش اعظم توان پایگاه های هوایی سبب شود این رژیم به تهدید استفاده از بمب های غیرمتعارف مانند بمب های اتمی روی آورد که با توجه به روحیه خونخواری این رژیم می بایست تمرکز موشکی بالایی بر روی تمام تاسیسات و مراکز هسته ای و مخصوصا تاسیسات دیمونا داشت تا در صورت لزوم از آن ها استفاده کرد.همچنین اسرائیل دارای چندین مرکز هسته ای و مراکز مهم مربوط به فعالیت های هسته ای است که اهداف مناسبی برای حمله انتقامی هستند:

مرکز تحقیقات هسته ای نِگِو Negev (عبری: קריה למחקר גרעיני – נגב ‎) ، در حاشیه شهر بنام دیمونا در فلسطین اشغالی می باشد که در ایران و کشورهای عربی به نیروگاه اتمی دیمونا معروف است.این مرکز تحقیقات هسته ای تاسیسات نقش تولید و استخراج پلوتونیوم به همراه سایر زیرساخت های مرتبط با تسلیحات را برعهده دارد که در مختصات جغرافیایی ۳۱.۰۰۱۵۰۴ درجه شمالی، ۳۵.۱۴۶۷۲۳ درجه شرقی قرار دارد.

مرکز ایلابون Eilabunبه عنوان دومین انبار اسرائیل است. بمب های هسته ای تاکتیکی از جمله  موارد نگهداری این مرکز است. هرچند طبق اطلاعات پایگاه های داده ای آمریکایی از انبارهای این مرکز برای نگهداری مین های زمینی نیز استفاده میشود .

مرکز کفار زخاریا Kfar Zekharya بعنوان پایگاه موشک های هسته ای و  از تاسیسات ذخیره سازی بمب ها است و مختصات جغرافیایی این مرکز در ۳۱.۷۶۶۲۶۷°N 34.88142°E درجه قرار گرفته است.

مرکز نهال سورقNahal Soreq که این مرکز معادل آزمایشگاه تسلیحات ملی ایالات متحده است. این آزمایشگاه کار طراحی و ساخت سلاح و همچنین تحقیقات و توسعه  را انجام می دهد که این مرکز در ۳۱.۷۶۶۲۶۷°  N 34.88142°Eجفرافیایی قرارگرفته است.

مرکز یودفتYodefat  به عنوان تاسیسات مربوط به مونتاژ سلاح های هسته ای است و در ۳۲°۵۱’۰۳.۴″N35°۱۶’۴۵.۰″E واقع شده است.

مرکز تیروش Tiroshیکی از دو مرکز ذخیره سازی اصلی تسلیحات هسته ای اسرائیل است. گمانه زنی ها حاکی از آن است که تیروش محل ذخیره سازی سلاح های استراتژیک است، در حالی که ایلابون محل نگهداری سلاح های تاکتیکی است و محل جغرافیایی آن ۳۱.۷۵۱۹۶۳ درجه شمالی، ۳۴.۸۶۳۵۲۴ درجه شرقی است.

مجموعه کارخانه رافائل  Rafael نیز که محل  مونتاژ نهایی سلاح های هسته ای اسرائیل است و در موقعیت  ۳۲°۵۱’۰۳.۴″N 35°۱۶’۴۵.۰″E جغرافیایی واقع شده است و میتواند از اهداف احتمالی حمله انتقامی ایران باشد.

همچنین ثابت شده است که همراهی جبهه مقاومت و استفاده از تمام ظرفیت های آن، همزمان با حملات مستقیم ایران میتواند سبب ضررهای جبران ناپذیری به رژیم صهیونیستی گردد که جبهه مقاومت میتوانند ضمن حملات مستقیم  به زیرساخت های نظامی و شهری این رژیم و قطع ارتباط دریایی رژیم از طریق هدف قراردادن کشتی های با مقاصد بنادر اصلی این رژیم در دریای مدیترانه مانند بندر اشدود، بندر حیفا،بندر عسقلان(اشکلون) و بندر تل آویو موجب جلوگیری از ورود سوخت و کالا به سرزمین اشغالی فلسطین شوند(بندر ایلات در دریای سرخ تقریبا بصورت کامل توسط انصارالله فلج شده است) و همچنین قطع راه ارتباط زمینی منتهی به فلسطین اشغالی از طریق پل ملک حسین که با حمایت برخی کشورهای مرتجع عربی نقش مهمی در عدم رسیدن تجهیزات و امکانات مورد نیاز این رژیم ایفا می کند و میتواند در نهایت باعث ایجاد نارضایتی و کاهش مقبولیت ساکنان این رژیم میگردد که این تاثیر درنهایت باعث تشدید مهاجرت معکوس سرمایه و نیروی انسانی از سرزمین های اشغالی خواهد شد و پایه های اصلی این رژیم را سست می کند لذا این تاثیرات می بایست در انتخاب نحوه انتقام از این رژیم مورد توجه قرارگیرد، از طرفی اسرائیل دارای دو مجموعه پالایشگاه بزرگ به نام های اشدود و حیفا است که نقش کلیدی در تامین سوخت مورد نیاز این رژیم دارند و اهداف گران قدری برای جبهه مقاومت هستند.

در مجموع از محاسن حمله مستقیم به این رژیم میتوان گفت، موفقیت در این حملات میتواند منجر به تزلزل حاکمیت این رژیم گردد زیرا گروه های مقاومت در جنگ طوفان الاقصی نشان دادند توان مقابله با نیروی زمینی این رژیم اشغالگر را دارند و نیروی دریایی این رژیم نیز به تنهایی برای مقابله با تهدیدات هوایی و زمینی کارآمد نیست و همچنین با شکسته شدن هیمنه این رژیم توسط این حملات انتقامی میتوان روحیه گروه های مقاومت را دوچندان کرد. از طرفی حمله مستقیم به این رژیم باعث میشود گروهک ها و اقلیت های تروریست حامی این رژیم مانند پانتورک های منطقه به ارزیابی محاسباتی دقیق تری نسبت به قدرت بازدارنگی ایران برسند و این مهم به امنیت پایدار مرزهای ایران کمک بسیاری خواهد کرد.